Για την τιμή των όπλων

2013-03-26 13:54

Το ακριτικό Καστελλόριζο , τόσο μικρό αλλά με τόσο μεγάλη ιστορία....Σημαντικοί άνθρωποι ζουν εδώ, δυνατοί με το ένστικτο της ελευθερίας και της επιβίωσης να διατηρείται ακμαίο μιας και ο εχθρός είναι μόλις δίπλα τους...τον βλέπουν και πολλές φορές τον ακούν... Ο Φόβος για τους Καστελλοριζιούς είναι κάτι με το οποίο έμαθαν να ζουν, τον συνήθισαν και όλα φαίνονται απλώς πιο ήρεμα. Όμως ο εχθρός είναι εκεί, καραδοκεί... και ο κίνδυνος υποβόσκει ανά πάσα στιγμή... Νησιώτες όμως ωρέ , δεν εγκαταλείπουν , δεν πηδάνε στη θάλασσα με την πρώτη δυσκολία  ,δε χαρίζονται και δε χαρίζουν όσα οι πρόγονοι μας με ματωμένα χέρια τους παρέδωσαν... Στέκονται εκεί αγέρωχοι και ατενίζουν την θάλασσα, τον ευλογημένο ετούτο τόπο που μετα κόπων και βασάνων κουβάλησαν στους ώμους τόσα χρόνια και  έσωσαν από σίγουρη εγκατάλειψη. Με πόδια πρησμένα , με χέρια ματωμένα και με τις δυνάμεις να τους εγκαταλείπουν  κατάφεραν να τον πάρουν στα χέρια, να τον υψώσουν στον ουρανό να τον θαυμάσει όλη η υφήλιος, κι ας άφηναν εκεί την τελευταία τους πνοή! Ελληνάρες όπως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, δε φοβήθηκαν για την ζωή τους, αντιθέτως ακόμα και όταν η ψυχή έβγαινε από το σώμα εκείνοι έσφιγγαν τα δόντια κρατώντας ψηλά το πολύτιμο διαμάντι τους που στο φως του ήλιου αντανακλούσε όλες τις ομορφιές που έκρυβε μέσα του....Σε ένα τέτοιο νησί που έχει  ανεμο

δαρθεί , έχει τσακιστεί στα βράχια αλλά κατάφερε να αναδυθεί, γίνεσαι περισσότερο Έλληνας!

25 Μαρτίου του 2013... 100 χρόνια πέρασαν από την πρώτη απελευθέρωση του Καστελλόριζου! Μια τέτοια ημέρα για τους κατοίκους του νησιού σημαίνει πολλά... Μια ημέρα που δεν φοβούνται να γιορτάζουν υπό το άγρυπνο βλέμμα του εχθρού....Μια ιστορία, μια αξία ανεξίτηλη στο πέρασμα των χρόνων... ο πατριωτισμός τους!

Ο σύλλογος βρακοφόρων Κρήτης έδωσε το παρών σε αυτή την μεγάλη επέτειο του έθνους μας , θέλοντας με αυτό τον τρόπο να δείξει στους αδελφούς ακρίτες ότι είχαν και θα έχουν πάντοτε τη συμπαράσταση τους . Λυγερόκορμα κορίτσια και δίμετρα παλικάρια που μύριζαν από μακριά λεβεντιά συνέθεσαν το σκηνικό της επετείου ντυμένοι με τις παραδοσιακές στολές και αρματωμένοι με τα ντουφέκια τους βάδιζαν ηρωικά στα ματωμένα χώματα σηκώνοντας το χέρι ψηλά και τιμώντας τη μνήμη όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους για τη δική μας σημερινή λευτεριά! Μια λευτεριά, μισή σκλαβιά από κάποιους πολιτικούς( μιλάω για τα μεγάλα κεφάλια , στα ψηλά πατώματα της πολιτικής της Ε.Ε.) που δεν νιώθουν βαθιά το αίσθημα του πατριωτισμού και ακολουθούν σαν πρόβατα το ρεύμα της εποχής λες και η Ελλάδα είναι μόδα που περνάει....Μας πουλάνε και μας ξεπουλάνε συνωμοτώντας με ξένους εταίρους που δε ξέρουν τι σημαίνει πατριωτισμός, αλλά μόνο χρήμα.....έχουν χώσει τόσο βαθιά το κεφάλι στα λεφτά που για όλα έχουν βάλει μια τιμή. Να εύχονται η ζωή και ο ελεήμων θεός να τους διδάξει κάποια στιγμή τις αρετές των Ελλήνων , αλλιώς θα πεθάνουν φτωχότεροι από ότι γεννήθηκαν!

Καθώς έβλεπα τα νέα ελληνόπουλα βαθιά στα μάτια και ντυμένα άλλα στα γαλανόλευκα και άλλα παραδοσιακά, προσπαθούσαν να κλέψω τη φλόγα που έκρυβαν μέσα τους ώστε να φουντώσει η δικιά μου σπίθα για ζωή , να πιστέψω στις δυνάμεις μου και πως τελικά ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος, πως ΝΑΙ οι Έλληνες κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν απ' την νιρβάνα τους, θα ξεσηκωθούν ... θα επαναστατήσουν , θα πουν ''όχι'' τις ορέξεις των ξένων και θα διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν!

Μέσα απ' τα αθώα μάτια τους έβλεπα την χαμένη μου πατρίδα και ευχόμουν να μεγαλώσουν και να μου την  φέρουν πίσω... την Ελλάδα που θαύμασα και αγάπησα μέσα από την ιστορία της, που διδάχθηκα απ' τα βιβλία, την Ελλάδα που ξύπνησε μέσα μου το αίσθημα της υπερηφάνειας , την Ελλάδα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, την Ελλάδα του πολιτισμού και της τέχνης, την Ελλάδα του τότε που δε ξέχασα ποτέ!