Πόσες φορές συγκινηθήκαμε ακούγοντας τον εθνικό ύμνο; Πόσες στιγμές νιώσαμε υπερήφανοι για τους Έλληνες αθλητές που παλεύουν κάτω από αντίξοες συνθήκες για να σηκώσουν ψηλά την ελληνική σημαία; Πολλές....αλλά ποτέ δεν είναι αρκετές!
Έχει μεγάλη σημασία το πνεύμα του αθλητισμού να κρατηθεί ζωντανό και ας μην οδηγεί απαραίτητα σε πρωταθλητισμό, αν και η ελληνική ιστορία έχει επιδείξει σπουδαίους ολυμπιονίκες οι οποίοι έγιναν πρεσβευτές
της ελληνικής παράδοσης και κουλτούρας και αποτέλεσαν την αφορμή να συζητηθεί η χώρα μας στο εξωτερικό συμβάλλοντας έτσι στην πολιτιστική μας ανάπτυξη.
Ο δρόμος των ολυμπιονικών δύσκολος και συνεχής σαν ένα βιβλίο δίχως τέλος, ακριβώς όπως η μάθηση, που ακόμα και αν ο αθλητής αποσυρθεί από την ενεργό δράση,νιώθει πάντα την υποχρέωση να προσφέρει, να μεταφέρει τη γνώση και να εμπνεύσει νέους με διάθεση δημιουργίας, ακριβώς όπως συμβαίνει στην τακτική ενός αγώνα, όπου οι δρόμοι είναι πολλοί αλλά όλοι οδηγούν σε ένα σημείο. Σημασία έχει να έχουμε διάθεση για μάθηση, να σηκωνόμαστε όσο συχνά και αν πέφτουμε, να προχωράμε όταν οι άλλοι σταματούν...
Αυτά ήταν τα λόγια τα οποία τόνισαν ιδιαίτερα οι δύο ολυμπιονίκες Αιμιλία Τσουλφά και Βασίλης Πολύμερος κατά την επίσκεψη τους στο δημοτικό- γυμνάσιο και λύκειο Καστελλορίζου.
Η ''χρυσή'' ιστιοπλόος πήρε πρώτα το λόγο λέγοντας τα εξής:
'' Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι σε ένα τόσο απομακρυσμένο αλλά σημαντικό μέρος της χώρας μας. Θεωρώ πως ορίζει πολλά πράγματα κι εγώ που είμαι μέσα από τη θάλασσα, καταλαβαίνω τη σημαντικότητα αυτού του σημείου να επεκτείνει τόσα πολλά ναυτικά μίλια τα όρια της πατρίδας μας. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που βρίσκομαι ανάμεσα σε παιδιά και αυτό που θέλω να τους πω είναι πως από τον αθλητισμό έχουν πολλά να κερδίσουν. Καταρχάς μαθαίνουν να επιμένουν, να προσπαθούν, να θέτουν στόχους και από κει και πέρα αυτά τα εφόδια θα τα χρησιμοποιήσουν σε ότι κι αν κάνουν στη ζωή τους, σε ότι κι αν ακολουθήσουν. Επιπλέον είναι σημαντικό αυτά τα εφόδια να τα αποκτάς μέσα από ένα διασκεδαστικό τρόπο, γιατί ο αθλητισμός θεωρώ πως είναι ένα ευχάριστο πεδίο που μπορεί κάποιος να αναπτύξει αυτά τα προσόντα''
Ο επίμονος παρά τις απογοητεύσεις είχε στην σταδιοδρομία του και πλέον ασημένιος ολυμπιονίκης στην κωπηλασία Βασίλης Πόλύμερος πήρε με τη σειρά του το λόγο δηλώνοντας:
'' Νιώθω πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στο ακριτικό Καστελλόριζο. Εμένα προσωπικά, πέρα από τα μετάλλια και τις διακρίσεις, περισσότερο χαρά μου δίνει αυτό που γίνεται σήμερα δηλαδή να βρίσκομαι ανάμεσα σε παιδιά και να μοιράζομαι μαζί τους τη χαρά των επιτυχιών μου καθώς τις εμπειρίες που απέκτησα κατά την ενασχόληση μου με τον αθλητισμό- πρωταθλητισμό ,εμπλουτισμένες πάντα από γνώση. Εξάλλου είναι κάτι που θεωρώ χρέος μου τόσο απέναντι στον εαυτό μου όσο και απέναντι στην πατρίδα μου να πηγαίνω όπου με καλούν, σε όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν είναι''.
Σε ερώτηση σχετικά με το πως ξεκίνησαν να αθλούνται και πως επέλεξαν τα αθλήματα στα οποία διέπρεψαν απάντησαν:
Α.Τ:'' Αρχικά μου άρεσε η ρυθμική αλλά το ύψος μου δε βοηθούσε. Έτσι είπα, με παρότρυνση και των γονιών μου που ήθελαν να ασχοληθώ με ένα ασυνήθιστο άθλημα , να ξεκινήσω ιστιοπλοΐα. Με το που άρχισα να ασχολούμαι σχεδόν αμέσως κατάλαβα πως είναι το άθλημα που μου ταιριάζει και στη συνέχεια το λάτρεψα''.
Β.Π.:'' Εγώ ξεκίνησα αρχικά με το μπάσκετ αλλά είχα θέμα με το ύψος και γρήγορα κατάλαβα πως δε μου πολυπήγαινε οπότε και το εγκατέλειψα γρήγορα. Όπως σας είπα και νωρίτερα κατάγομαι από το Βόλο όπου υπάρχουν δύο κωπηλατική σύλλογοι. Κατά καιρούς, είθισται οι προπονητές στην κατηγορία της ανάπτυξης να επισκέπτονται διάφορα σχολεία ούτως ώστε να φέρνουν τα παιδιά σε επαφή με το άθλημα και κατ΄επέκταση να τους δίνουν το ερέθισμα για να ασχοληθούν. Κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ... Πήγα αμέσως γράφτηκα και μετά κόλλησα''
Σε ερώτηση των παιδιών για το ποια είναι η ιδανική ηλικία να ξεκινήσει κάποιος κωπηλασία- ιστιοπλοΐα απάντησαν:
Β.Π.: '' Η ιδανική ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί κωπηλασία είναι γύρω στα 12-13 χρόνια. Εγώ για παράδειγμα ξεκίνησα 13ων χρονών ''.
Α.Τ.: '' Όσον αφορά την ιστιοπλοΐα η καταλληλότερη ηλικία για να ξεκινήσει κάποιος είναι 7-8 χρονών. Εγώ ξεκίνησα λίγο πιο μεγάλη στα 11 με optimist. Στην ιστιοπλοΐα έχει πολλές κατηγορίες, αν εξαιρέσεις κάποιες που είναι ολυμπιακές, και μπορούν διάφοροι σωματότυποι να επιλέξουν διάφορες θέσεις. Για παράδειγμα η συναθλήτρια μου Σοφία Μπεκατώρου ήταν η κυβερνήτης στο σκάφος κι εγώ το πλήρωμα. Θέλω να πω πως ο καθένας είχε μια συγκεκριμένη θέση στο σκάφος αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται συγχρονισμός''.
Σε ερώτηση μαθήτριας σχετικά με τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει η ''χρυσή'' ολυμπιονίκης , απάντησε:
Α.Τ.:'' Σε φυσικό περιβάλλον οι δυσκολίες είναι πολλές. Μπορεί να αντιμετωπίσεις πολλές διαφορετικές συνθήκες. Για παράδειγμα έχουμε ταξιδέψει από τις πιο άγριες θάλασσες που είναι της Αυστραλίας μέχρι σε μεγάλες λίμνες. Το θέμα είναι να σέβεσαι πάντα το περιβάλλον που βρίσκεσαι είτε είναι θάλασσα είτε λίμνη''.
Στην ερώτηση αν η επιλογή ενός αθλήματος έχει να κάνει με εξωτερικούς παράγοντες ή με μια τάση, ένα ταλέντο που πιθανόν να διαθέτει ένα παιδί, απάντησε:
A.T.: ''Για να μπορέσεις να χαλιναγωγήσεις κάποια πράγματα μόνο το ταλέντο δε φτάνει. Πρέπει να δουλέψεις και άλλα πράγματα στο χαρακτήρα και στην προσωπικότητα σου για να πετύχεις.Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια προσόντα , όμως για να αναδειχθούν πρέπει πρώτα να τα δουλέψουμε. Η ιστιοπλοΐα με κέρδισε πρώτα σαν άθλημα και αργότερα κατάλαβα κι εγώ και οι γονείς μου ότι κάποια στοιχεία μπορούσαν να φέρουν την επιτυχία''.
Β.Π.:Πιστεύω πως για να πετύχεις σε οποιοδήποτε κλάδο της ζωής δεν αρκεί να έχεις την κλίση όπως λέμε, ή το ταλέντο. Σ’ αυτό που πρέπει να επιμένεις είναι η καθημερινή δουλειά με μεθοδικότητα και σοβαρότητα. Έχω δει όλα αυτά τα χρόνια πάρα πολλά παιδιά να περνάνε και να φεύγουν από τον χώρο και αυτό γιατί δεν αγάπησαν πραγματικά αυτό που έκαναν, αλλά το έκαναν περισσότερο επειδή είτε δεν είχαν κάτι καλύτερο, είτε το έκαναν κάποιοι φίλοι τους. Σίγουρα δεν μπορούνε όλοι να γίνουν πρωταθλητές, αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουν για αυτό.
Στο ερώτημα πως αντιμετωπίζουν οι ξένοι αθλητές τους Έλληνες ο Βασίλης Πολύμερος απάντησε:
Β.Π.:'' Στην αρχή περνάμε απαρατήρητοι και δεν μας υπολογίζουν, αλλά όταν έρχονται οι επιτυχίες και τα μετάλλια τότε τα βλέμματα στρέφονται πάνω μας. Μάλιστα δε θα ξεχάσω πως μετά από μια επιτυχία μου, ο κορυφαίος τεχνικός κωπηλασίας Τζιοβάνι Ποστιλιόνε θέλησε να με γνωρίσει και συζητώντας μαζί του ανέφερα πως οι Έλληνες έχουν ''φιλότιμο'', λέξη την οποία μου ζήτησε να μεταφράσω. Του απάντησα πως δεν υπάρχει ανάλογη λέξη σε άλλη γλώσσα και απλά προσπάθησα να του εξηγήσω τι σημαίνει. Αργότερα μάλιστα έγινε και προπονητής μου και ενώ ήμουν ήδη ολυμπιονίκης έμαθα πολλά από αυτόν, γιατί η κωπηλασία δεν έχει ταβάνι, συνέχεια μαθαίνεις και κάτι καινούργιο γι΄αυτό κι εγώ πάντα νιώθω ερασιτέχνης.
Στη ερώτηση της καθηγήτριας αν οι αθλητές στο εξωτερικό έχουν μεγαλύτερη στήριξη από ότι στην Ελλάδα ο Βασίλης Πολύμερος απάντησε:
'' Στο εξωτερικό υπάρχουν οργανωμένα πανεπιστήμια που παρέχουν τέτοιου είδους δραστηριότητες, αλλά και στην Ελλάδα κάνουμε ότι μπορούμε να στηρίξουμε το άθλημα''.
Όσον αφορά το γεγονός ότι η κωπηλασία και η ιστιοπλοΐα δεν είναι από τα πιο διαδεδομένα αθλήματα στην Ελλάδα, η Αιμιλία Τσουλφά έδωσε την απάντηση:
''Στην ιστιοπλοΐα δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό όπως στο ποδόσφαιρο που μπαίνει η μπάλα στα δίχτυα. Για να παρακολουθήσεις ένα τέτοιο άθλημα και όχι απλά να κοιτάς χωρίς να καταλαβαίνεις, πρέπει να γνωρίζεις τουλάχιστον τα βασικά πράγματα. Αυτός πιστεύω πως είναι ο κυριότερος λόγος που το άθλημα δεν είναι τόσο δημοφιλή''
Ενώ σχετικά με το πως διαχειρίστηκε την δημοσιότητα που κρυβόταν πίσω από τις επιτυχίες είπε:
'' Δημοσιότητα απέκτησα σιγά- σιγά, δεν ήταν κάτι που έγινε από την μια μέρα στην άλλη για να μη μπορέσω να τη διαχειριστώ. Πιστεύω πως όταν κάτι έρχεται σταδιακά είναι πιο εύκολο να διαχειριστείς και ότι άλλο ''κουβαλάει'' μαζί του''.
Τέλος οι δύο ολυμπιονίκες κλήθηκαν να απαντήσουν και να δεσμευτούν στο ερώτημα αν αυτή η επίσκεψη θα επαναληφθεί, αλλά όχι πια στη θεωρία αλλά στην πράξη, γιατί σίγουρα η πρωτοβουλία να επισκεφθούν ένα τόσο ακριτικό νησί ήταν σημαντική, αλλά πιο σημαντική θα είναι η συμβολή τους αν όλα αυτά που εξήγησαν στα παιδιά μπορούσαν να τα δουν και στην πράξη.
Σίγουρα ήταν μια δύσκολη ερώτηση ,που έκανε τους μελλοντικούς αθλητές να κρέμονται από τα χείλη τους, αλλά παρόλα αυτά έδωσαν την απάντηση που όλοι περίμεναν ότι θα προσπαθήσουν και θα κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, γιατί σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι εύκολο που εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους.
Ο δρόμος των ολυμπιονικών δύσκολος και συνεχής σαν ένα βιβλίο δίχως τέλος, ακριβώς όπως η μάθηση, που ακόμα και αν ο αθλητής αποσυρθεί από την ενεργό δράση,νιώθει πάντα την υποχρέωση να προσφέρει, να μεταφέρει τη γνώση και να εμπνεύσει νέους με διάθεση δημιουργίας, ακριβώς όπως συμβαίνει στην τακτική ενός αγώνα, όπου οι δρόμοι είναι πολλοί αλλά όλοι οδηγούν σε ένα σημείο. Σημασία έχει να έχουμε διάθεση για μάθηση, να σηκωνόμαστε όσο συχνά και αν πέφτουμε, να προχωράμε όταν οι άλλοι σταματούν...
Αυτά ήταν τα λόγια τα οποία τόνισαν ιδιαίτερα οι δύο ολυμπιονίκες Αιμιλία Τσουλφά και Βασίλης Πολύμερος κατά την επίσκεψη τους στο δημοτικό- γυμνάσιο και λύκειο Καστελλορίζου.
Η ''χρυσή'' ιστιοπλόος πήρε πρώτα το λόγο λέγοντας τα εξής:
'' Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι σε ένα τόσο απομακρυσμένο αλλά σημαντικό μέρος της χώρας μας. Θεωρώ πως ορίζει πολλά πράγματα κι εγώ που είμαι μέσα από τη θάλασσα, καταλαβαίνω τη σημαντικότητα αυτού του σημείου να επεκτείνει τόσα πολλά ναυτικά μίλια τα όρια της πατρίδας μας. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που βρίσκομαι ανάμεσα σε παιδιά και αυτό που θέλω να τους πω είναι πως από τον αθλητισμό έχουν πολλά να κερδίσουν. Καταρχάς μαθαίνουν να επιμένουν, να προσπαθούν, να θέτουν στόχους και από κει και πέρα αυτά τα εφόδια θα τα χρησιμοποιήσουν σε ότι κι αν κάνουν στη ζωή τους, σε ότι κι αν ακολουθήσουν. Επιπλέον είναι σημαντικό αυτά τα εφόδια να τα αποκτάς μέσα από ένα διασκεδαστικό τρόπο, γιατί ο αθλητισμός θεωρώ πως είναι ένα ευχάριστο πεδίο που μπορεί κάποιος να αναπτύξει αυτά τα προσόντα''
Ο επίμονος παρά τις απογοητεύσεις είχε στην σταδιοδρομία του και πλέον ασημένιος ολυμπιονίκης στην κωπηλασία Βασίλης Πόλύμερος πήρε με τη σειρά του το λόγο δηλώνοντας:
'' Νιώθω πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι στο ακριτικό Καστελλόριζο. Εμένα προσωπικά, πέρα από τα μετάλλια και τις διακρίσεις, περισσότερο χαρά μου δίνει αυτό που γίνεται σήμερα δηλαδή να βρίσκομαι ανάμεσα σε παιδιά και να μοιράζομαι μαζί τους τη χαρά των επιτυχιών μου καθώς τις εμπειρίες που απέκτησα κατά την ενασχόληση μου με τον αθλητισμό- πρωταθλητισμό ,εμπλουτισμένες πάντα από γνώση. Εξάλλου είναι κάτι που θεωρώ χρέος μου τόσο απέναντι στον εαυτό μου όσο και απέναντι στην πατρίδα μου να πηγαίνω όπου με καλούν, σε όποιο σημείο της Ελλάδας κι αν είναι''.
Σε ερώτηση σχετικά με το πως ξεκίνησαν να αθλούνται και πως επέλεξαν τα αθλήματα στα οποία διέπρεψαν απάντησαν:
Α.Τ:'' Αρχικά μου άρεσε η ρυθμική αλλά το ύψος μου δε βοηθούσε. Έτσι είπα, με παρότρυνση και των γονιών μου που ήθελαν να ασχοληθώ με ένα ασυνήθιστο άθλημα , να ξεκινήσω ιστιοπλοΐα. Με το που άρχισα να ασχολούμαι σχεδόν αμέσως κατάλαβα πως είναι το άθλημα που μου ταιριάζει και στη συνέχεια το λάτρεψα''.
Β.Π.:'' Εγώ ξεκίνησα αρχικά με το μπάσκετ αλλά είχα θέμα με το ύψος και γρήγορα κατάλαβα πως δε μου πολυπήγαινε οπότε και το εγκατέλειψα γρήγορα. Όπως σας είπα και νωρίτερα κατάγομαι από το Βόλο όπου υπάρχουν δύο κωπηλατική σύλλογοι. Κατά καιρούς, είθισται οι προπονητές στην κατηγορία της ανάπτυξης να επισκέπτονται διάφορα σχολεία ούτως ώστε να φέρνουν τα παιδιά σε επαφή με το άθλημα και κατ΄επέκταση να τους δίνουν το ερέθισμα για να ασχοληθούν. Κάπως έτσι ξεκίνησα κι εγώ... Πήγα αμέσως γράφτηκα και μετά κόλλησα''
Σε ερώτηση των παιδιών για το ποια είναι η ιδανική ηλικία να ξεκινήσει κάποιος κωπηλασία- ιστιοπλοΐα απάντησαν:
Β.Π.: '' Η ιδανική ηλικία για να ξεκινήσει ένα παιδί κωπηλασία είναι γύρω στα 12-13 χρόνια. Εγώ για παράδειγμα ξεκίνησα 13ων χρονών ''.
Α.Τ.: '' Όσον αφορά την ιστιοπλοΐα η καταλληλότερη ηλικία για να ξεκινήσει κάποιος είναι 7-8 χρονών. Εγώ ξεκίνησα λίγο πιο μεγάλη στα 11 με optimist. Στην ιστιοπλοΐα έχει πολλές κατηγορίες, αν εξαιρέσεις κάποιες που είναι ολυμπιακές, και μπορούν διάφοροι σωματότυποι να επιλέξουν διάφορες θέσεις. Για παράδειγμα η συναθλήτρια μου Σοφία Μπεκατώρου ήταν η κυβερνήτης στο σκάφος κι εγώ το πλήρωμα. Θέλω να πω πως ο καθένας είχε μια συγκεκριμένη θέση στο σκάφος αλλά ταυτόχρονα χρειάζεται συγχρονισμός''.
Σε ερώτηση μαθήτριας σχετικά με τις δυσκολίες που είχε να αντιμετωπίσει η ''χρυσή'' ολυμπιονίκης , απάντησε:
Α.Τ.:'' Σε φυσικό περιβάλλον οι δυσκολίες είναι πολλές. Μπορεί να αντιμετωπίσεις πολλές διαφορετικές συνθήκες. Για παράδειγμα έχουμε ταξιδέψει από τις πιο άγριες θάλασσες που είναι της Αυστραλίας μέχρι σε μεγάλες λίμνες. Το θέμα είναι να σέβεσαι πάντα το περιβάλλον που βρίσκεσαι είτε είναι θάλασσα είτε λίμνη''.
Στην ερώτηση αν η επιλογή ενός αθλήματος έχει να κάνει με εξωτερικούς παράγοντες ή με μια τάση, ένα ταλέντο που πιθανόν να διαθέτει ένα παιδί, απάντησε:
A.T.: ''Για να μπορέσεις να χαλιναγωγήσεις κάποια πράγματα μόνο το ταλέντο δε φτάνει. Πρέπει να δουλέψεις και άλλα πράγματα στο χαρακτήρα και στην προσωπικότητα σου για να πετύχεις.Όλοι οι άνθρωποι έχουμε κάποια προσόντα , όμως για να αναδειχθούν πρέπει πρώτα να τα δουλέψουμε. Η ιστιοπλοΐα με κέρδισε πρώτα σαν άθλημα και αργότερα κατάλαβα κι εγώ και οι γονείς μου ότι κάποια στοιχεία μπορούσαν να φέρουν την επιτυχία''.
Β.Π.:Πιστεύω πως για να πετύχεις σε οποιοδήποτε κλάδο της ζωής δεν αρκεί να έχεις την κλίση όπως λέμε, ή το ταλέντο. Σ’ αυτό που πρέπει να επιμένεις είναι η καθημερινή δουλειά με μεθοδικότητα και σοβαρότητα. Έχω δει όλα αυτά τα χρόνια πάρα πολλά παιδιά να περνάνε και να φεύγουν από τον χώρο και αυτό γιατί δεν αγάπησαν πραγματικά αυτό που έκαναν, αλλά το έκαναν περισσότερο επειδή είτε δεν είχαν κάτι καλύτερο, είτε το έκαναν κάποιοι φίλοι τους. Σίγουρα δεν μπορούνε όλοι να γίνουν πρωταθλητές, αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσουν για αυτό.
Στο ερώτημα πως αντιμετωπίζουν οι ξένοι αθλητές τους Έλληνες ο Βασίλης Πολύμερος απάντησε:
Β.Π.:'' Στην αρχή περνάμε απαρατήρητοι και δεν μας υπολογίζουν, αλλά όταν έρχονται οι επιτυχίες και τα μετάλλια τότε τα βλέμματα στρέφονται πάνω μας. Μάλιστα δε θα ξεχάσω πως μετά από μια επιτυχία μου, ο κορυφαίος τεχνικός κωπηλασίας Τζιοβάνι Ποστιλιόνε θέλησε να με γνωρίσει και συζητώντας μαζί του ανέφερα πως οι Έλληνες έχουν ''φιλότιμο'', λέξη την οποία μου ζήτησε να μεταφράσω. Του απάντησα πως δεν υπάρχει ανάλογη λέξη σε άλλη γλώσσα και απλά προσπάθησα να του εξηγήσω τι σημαίνει. Αργότερα μάλιστα έγινε και προπονητής μου και ενώ ήμουν ήδη ολυμπιονίκης έμαθα πολλά από αυτόν, γιατί η κωπηλασία δεν έχει ταβάνι, συνέχεια μαθαίνεις και κάτι καινούργιο γι΄αυτό κι εγώ πάντα νιώθω ερασιτέχνης.
Στη ερώτηση της καθηγήτριας αν οι αθλητές στο εξωτερικό έχουν μεγαλύτερη στήριξη από ότι στην Ελλάδα ο Βασίλης Πολύμερος απάντησε:
'' Στο εξωτερικό υπάρχουν οργανωμένα πανεπιστήμια που παρέχουν τέτοιου είδους δραστηριότητες, αλλά και στην Ελλάδα κάνουμε ότι μπορούμε να στηρίξουμε το άθλημα''.
Όσον αφορά το γεγονός ότι η κωπηλασία και η ιστιοπλοΐα δεν είναι από τα πιο διαδεδομένα αθλήματα στην Ελλάδα, η Αιμιλία Τσουλφά έδωσε την απάντηση:
''Στην ιστιοπλοΐα δεν υπάρχει κάτι χειροπιαστό όπως στο ποδόσφαιρο που μπαίνει η μπάλα στα δίχτυα. Για να παρακολουθήσεις ένα τέτοιο άθλημα και όχι απλά να κοιτάς χωρίς να καταλαβαίνεις, πρέπει να γνωρίζεις τουλάχιστον τα βασικά πράγματα. Αυτός πιστεύω πως είναι ο κυριότερος λόγος που το άθλημα δεν είναι τόσο δημοφιλή''
Ενώ σχετικά με το πως διαχειρίστηκε την δημοσιότητα που κρυβόταν πίσω από τις επιτυχίες είπε:
'' Δημοσιότητα απέκτησα σιγά- σιγά, δεν ήταν κάτι που έγινε από την μια μέρα στην άλλη για να μη μπορέσω να τη διαχειριστώ. Πιστεύω πως όταν κάτι έρχεται σταδιακά είναι πιο εύκολο να διαχειριστείς και ότι άλλο ''κουβαλάει'' μαζί του''.
Τέλος οι δύο ολυμπιονίκες κλήθηκαν να απαντήσουν και να δεσμευτούν στο ερώτημα αν αυτή η επίσκεψη θα επαναληφθεί, αλλά όχι πια στη θεωρία αλλά στην πράξη, γιατί σίγουρα η πρωτοβουλία να επισκεφθούν ένα τόσο ακριτικό νησί ήταν σημαντική, αλλά πιο σημαντική θα είναι η συμβολή τους αν όλα αυτά που εξήγησαν στα παιδιά μπορούσαν να τα δουν και στην πράξη.
Σίγουρα ήταν μια δύσκολη ερώτηση ,που έκανε τους μελλοντικούς αθλητές να κρέμονται από τα χείλη τους, αλλά παρόλα αυτά έδωσαν την απάντηση που όλοι περίμεναν ότι θα προσπαθήσουν και θα κάνουν ότι καλύτερο μπορούν, γιατί σίγουρα αυτό δεν είναι κάτι εύκολο που εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου