Το δέκα... το καλό!

Η εκκεντρικότητα στους πανηγυρισμούς του , το στυλ του, η … εκφραστικότητά του σε ότι τον εκνευρίζει και το άπλετο ταλέντο του δε γίνεται να περάσουν απαρατήρητα. Έχει προκαλέσει την τύχη του με τρόπο τέτοιο, ώστε να ασχολούνται μαζί του προκαλώντας άλλοτε το θαυμασμό και άλλοτε τον εκνευρισμό των άσπονδων εχθρών – οπαδών αντίπαλων ομάδων.Ένας παίκτης που μπορούσε να κάνει πάντα την διαφορά , ένας αριβίστας, ένας χαρισματικός σκόρερ, ένας μπον βιβέρ με δόξα από τα εφηβικά του χρόνια φορώντας τη φανέλα της εθνικής νέων!

Ο Χρήστος Αγγελόπουλος δεν χρειάζεται και πολλές συστάσεις. Τον έχουν κάνει γνωστό , ιδιαίτερα στη Δωδεκάνησο, οι προσωπικές του επιτυχίες τόσο με την ομάδα της Α.Ε.Κω όσο και με του Χαΐδαρίου. Πολλά γκολ, διακρίσεις, τίτλοι, επιτυχίες και ηρωικές μάχες σε κρίσιμα παιχνίδια έχουν συνθέσει την ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του μέχρι σήμερα. Κανείς δε θα ξεχάσει τα δύο γκολ που πέτυχε μέσα στα Μαριτσά σε μια κρίσιμη στροφή του πρωταθλήματος για την κατάκτηση του πρωταθλήματος με την Α.Ε.Κω , όταν στο ίδιο γήπεδο ο Δίκαιος που καραδοκούσε σε απόσταση αναπνοής έφερε ισοπαλία και έχασε τον τίτλο με ένα βαθμό διαφορά.Ο Χρήστος Αγγελόπουλος σαν ακούραστος αγωνιστής που είναι συνεχίζει να ψάχνει και τ' άλλα κομμάτια για να συμπληρώσει το παζλ της καριέρας του, βάζοντας τα τόσο με την κρίση που έχει χτυπήσει ανελέητα το ποδόσφαιρο στη χώρα μας ,όσο και με τα διλήμματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές ανά τον κόσμο μιας και η οικονομική κρίση εξαπλώνεται με καλπάζοντα ρυθμό και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Ακούστε τι έχει να μας πει σε μια συνέντευξη εκ βαθέων ... τόσο για τα χρόνια που έζησε στο νησί του Ιπποκράτη, για το ποδόσφαιρο σήμερα , αλλά και για τα σχέδια που έχει από δω και πέρα. Συγκλονιστική επίσης είναι η απάντηση που δίνει σε ερώτημα σχετικά με τον ναζιστικό χαιρετισμό του Κατίδη μιας και ο ίδιος εκδίδεται σε τέτοιους εκκεντρικούς πανηγυρισμούς .

 Χρήστο σε γνωρίσαμε μέσα από τις επιτυχίες σου με την Α.Ε.Κω. και μάλιστα αργότερα αποτέλεσες και μήλον της έριδος για πολλές ομάδες στη Ρόδο. Ποτέ όμως δε μάθαμε πως βρέθηκες στην Κω και σίγουρα για πολλούς αποτελεί ερωτηματικό.

• Πριν έρθω στο νησί είχα περάσει μια δύσκολη χρονιά ποδοσφαιρικά με τον Κεραυνό Κερατέας όπου αγωνιζόμουν που με έκανε να συγχαθώ το επαγγελματικό ποδόσφαιρο γι'αυτο και ήθελα να φύγω στο εξωτερικό Βουλγαρία ή Ιταλία. Ένα πρόβλημα όμως που αντιμετώπιζα στους κοιλιακούς με έκανε να νιώθω ανασφάλεια μήπως και δεν μπορέσω να αποδώσω αυτά που μπορώ, με αποτέλεσμα να πάρω την απόφαση να σταματήσω για λίγο (έξι μήνες) μέχρι να αποκαταστήσω πλήρως το πρόβλημα. Έτσι πήγα διακοπές και μια μέρα πριν γυρίσω ,μίλησα στο τηλέφωνο με τον πρώην συμπαίχτη μου στην Κερατέα Τίμο Λουτριώτη ο οποίος μου μίλησε για τον Δίκαιο και με έπεισε να κατέβω για συζητήσω μαζί τους.

  
  

  Τελικά όμως αντί για τον Δίκαιο πήγες στην Α.Ε Κω . Πoιοί ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν στην άκρως, ουσιαστικά ,αντίπαλη ομάδα;

  
  

  Όταν πήγα στην Κω το πρωτάθλημα είχε ήδη ξεκινήσει , αν θυμάμαι καλά ήταν 6η ή 7η αγωνιστική. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά , από όσα μου είπαν, ο Δίκαιος είχε επενδύσει σε δύο- τρεις μεταγραφές που δεν τους βγήκαν και φοβόντουσαν να έρθουν σε συμφωνία μαζί μου. Έτσι λοιπόν όπως εξελίχθηκε η ιστορία, υπήρχαν και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Το αρνητικό της υπόθεσης ήταν ότι τελικά ο Δίκαιος έκανε τρία χρόνια να πάρει πρωτάθλημα, ενώ θα μπορούσε να το είχε πετύχει νωρίτερα και το θετικό πως εγώ φόρεσα τη μεγαλύτερη σε ιστορία φανέλα συλλόγου της Κω, της Α.Ε.Κω.
  
  Πως έγινε η επαφή με τους ανθρώπους της Α.Ε.Κω;
  
  Κατά την διαμονή μου στο νησί συνάντησα ένα παλιό μου φίλο τον Γιάννη Παπαδόπουλο ο οποίος με γνώρισε στον προπονητής της ομάδος Λεωνίδα Κούτσικα και εκείνος με τη σειρά του στη διοίκηση. Η Α.Ε.Κως τότε ήταν Β' τοπικό αλλά είχε στόχο τόσο την κατάκτηση του πρωταθλήματος  όσο και ψηλότερων κορυφών. 
  Και αναφέρομαι σε αυτό γιατί όταν πήραμε το πρωτάθλημα της Α' κατηγορίας κάποιοι βγήκαν με δηλώσεις τους να πουν εκ του αποτελέσματος, ότι αυτοί το πίστευαν από την αρχή για να ''λουστούν'' μόνοι τους την επιτυχία. Όμως η αλήθεια είναι πως αν κάναμε ένα rewind  ένα χρόνο πριν θα διαπιστώνατε ότι εγώ και μερικά μόνο άτομα από τη διοίκηση το λέγαμε , το πιστεύαμε και το κάναμε πράξη.
  
  Από κει και πέρα ποια ήταν τα πλάνα της ομάδος; Και τι τελικά έφταιξε που για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά είδαμε την πρωταθλήτρια Δωδεκανήσου να παρατάει στη μέση το πρωτάθλημα στη Δ' εθνική;
   O στόχος ήταν η ομάδα να πάρει πρωτάθλημα να ανέβει Δ' Εθνική , όπως και έγινε, και στη συνέχεια να πάει Γ' και να παραμείνει. Όμως δυστυχώς τα προβλήματα δεν την άφησαν να φτάσει εκεί που της άξιζε. Οι λόγοι πολλοί... κυρίως το ότι δεν υπήρχαν άνθρωποι να την στηρίξουν παρά μόνο 2,3 και πολλούς λέω.... Έτσι τα οικονομικά προβλήματα δε μας άφησαν να εκπληρώσουμε τους στόχους μας και ανάγκασαν την ομάδα να κάνει ''ελεύθερη  πτώση'' στο τοπικό.

Έχοντας σαν πρόσφατο παράδειγμα την ομάδα του Ανταγόρα που άφησε στη μέση τη χρονιά στη Δ' εθνική, η διοίκηση δεν βάλθηκε να κάνει ένα προγραμματισμό ώστε να μην επαναληφθεί το ίδιο σκηνικό;

Τα προβλήματα είχαν αρχίσει ήδη όταν η ομάδα βρισκόταν ακόμα στο Α' τοπικό, αν και είχαμε ξεκινήσει ιδανικά τότε... Στη συνέχεια τα πράγματα χάλασαν και χάλασαν γιατί ποντάραμε σε κάποιους ανθρώπους που όταν η ομάδα τους χρειάστηκε .. έκαναν πίσω. Θα μου πεις... ναι ,όμως πήρατε πρωτάθλημα... Πρωτάθλημα πήραμε γιατί είχαμε ποδοσφαιριστές με ήθος και μεγάλη αξία που παρά τα όποια προβλήματα ,δεν το έβαλαν κάτω ,ούτε άφησαν την ομάδα στο έλεος του θεού, αντ΄αυτού μάλιστα έσφιξαν τα δόντια και συνέχισαν την προσπάθεια μέχρι τέλους. Όπως επίσης και έναν προπονητή που εγώ προσωπικά θεωρώ top στα Δωδεκάνησα. Όταν λοιπόν ξεκινήσαμε για το περιφερειακό  , γνωρίζαμε λίγο - πολύ πως τα πράγματα ήταν δύσκολα , και όντως έτσι ήταν....

Ανέφερες πριν ότι τα προβλήματα ξεκίνησαν όταν η ομάδα ήταν στο Α' τοπικό.... Ποιοί ήταν οι άνθρωποι εκείνοι που στάθηκαν δίπλα σας και βοήθησαν την ομάδα να βγει από τα δύσκολα ;

• Πριν μιλήσω για τους ποδοσφαιριστές που ήταν και οι κύριοι πρωταγωνιστές, θέλω να σταθώ σε κάποια άτομα που βοήθησαν την ομάδα ο καθένας με τον δικό του τρόπο.Ένας ήταν ο πρόεδρος ο Δημήτρης Κώστογλου που μόνος του πάλευε το οικονομικό κομμάτι, αφού όσοι είχαν πει πως θα βοηθούσαν δεν εμφανίστηκαν ποτέ.  Η αλήθεια βέβαια είναι πως θα έπρεπε να το είχε στο μυαλό του αυτό από πριν.... αλλά παρόλα αυτά δεν το έβαλε κι αυτός στα πόδια και το ότι έμεινε μόνος του και πάλευε τον τιμάει ιδιαίτερα. Όμως εγώ δε θα τον δικαιολογήσω σε όλα. Πιστεύω πως θα έπρεπε να είχε σκεφτεί αυτό τον ενδεχόμενο και σε περίπτωση που συνέβαινε να είχε ένα plan 2.

  Επίσης ο Πέτρος Κώστογλου, ο Γιάννης Παπαδόπουλος, ο Μιχάλης Παμπρής, ο ταμίας (χωρίς όμως να υπάρχουν λεφτά) Σταμάτης Κώστογλου και ο προπονητής Λεωνίδας Κούτσικας ήταν οι άνθρωποι που βοήθησαν ο καθένας με τον τρόπο του στην επίλυση κάποιων σημαντικών προβλημάτων. Αν ξέχασα κάποιον ας με συγχωρέσει... έχουν περάσει και κάποια χρόνια.... Λίγοι λοιπόν ήταν αυτοί που έμειναν και βοήθησαν την ομάδα....

  Σημαντική βέβαια ήταν και η προσπάθεια των ποδοσφαιριστών οι οποίοι υπέδειξαν ήθος και παρέμειναν στην ομάδα μέχρι τέλους. Στο σημείο αυτό θα ήθελα , αν μου επιτρέπετε , να μιλήσω συγκεκριμένα για κάποιους που βρίσκονται ακόμα εκεί και θα πρέπει το νησί να σέβεται την προσφορά τους στην ομάδα της Κω, όπως τον Γιώργο τον Φύτα, τον Μητσάρα ( Δημήτρη Πη),  Τον Γιάννη Καραγιαννάκη, τον φίλο μου τον Κυριάκο τον Μαριά, τον Δαβίδ Μάμμη , τον Χρήστο τον Νίκου που με βοήθησε πολύ στα θέματα με τον στρατό και τους πιο μικρούς , Νυστάζο , Δραμουντανή και για να μην αδικήσω κανένα , όλα τα παιδιά που έμειναν και βοήθησαν να ανέβει η ομάδα.

  
  

  Και μετά ήρθε ο Ιάλυσος... Πως προέκυψε αυτό και πως ήταν τα πράγματα εκεί;
  Οι άνθρωποι του Ιάλυσου ήρθαν στην Κω και μέσω του Κυριάκου του Μαριά ,που ήταν ήδη στην ομάδα, με πλησίασαν , μου έκαναν την πρόταση και αφού συζητήσαμε δέχθηκα. Οφείλω όμως να ομολογήσω πως για μένα ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση,γιατί δεν ήθελα να φύγω από το νησί. Πάντως οι άνθρωποι μου συμπεριφέρθηκαν από την αρχή σαν να είμαι δικό τους παιδί, με έβαλαν στο σπίτι τους, έφαγα μαζί τους , λες και ήμουν χρόνια εκεί. Έτσι είναι οι άνθρωποι στην Ιαλυσό... και πραγματικά είχα μια άψογη συνεργασία, κάτι που δεν περίμενα όταν έφυγα από την Κω.
  
  Ποιός ήταν ο λόγος που σε έκανε να αποδεχθείς αυτή την πρόταση;
• Ο πραγματικός λόγος που δέχθηκα είναι πως ένιωθα ότι με ήθελαν περισσότερο στον Ιάλυσο από όσο με είχαν ανάγκη στην Α.Ε.Κω. Εξάλλου τα πράγματα στην Α.Ε.Κω όλο και δυσκόλευαν ενισχύοντας τους φόβους μου ότι δύσκολα θα έβγαζε τη χρονιά, όπως και έγινε τελικά. Θυμάμαι πριν πάρω την απόφαση να φύγω ρώταγα πολλούς αν θα καταφέρει η ομάδα να τα βγάλει πέρα ως το τέλος, αν θα υπάρξει βοήθεια από κάπου... όμως ποτέ κανείς δε μου απάντησε με σιγουριά... Την απάντηση την έβλεπα στα βλέμματα τους... Έτσι αποφάσισα να φύγω, αλλιώς δε θα έφευγα ποτέ....
  
  
  Με τον Ιάλυσο ποια ήταν η αρχική συμφωνία που κάνατε;
  
  
  Αρχικά να τελειώσουμε την χρονιά, αλλά έχοντας ως στόχο το πρωτάθλημα που παρά την τιμωρία πίστευαν , όπως κι εγώ, ότι μπορούσαμε να το πάρουμε. Τη χρονιά αυτή ο Ιάλυσος έπρεπε να ήταν πρωταθλητής και όχι να αγωνιστεί στο Β τοπικό.
  
  
  Γιατί δε συνέχισες με τον Ιάλυσο και την νέα χρονιά;
  
  
  Είχα το μυαλό μου να γυρίσω στην Αθήνα, αλλά και η συμφωνία μας ήταν για 6 μήνες. Από και έπειτα δεν έγινε καμία κουβέντα για ανανέωση της συνεργασίας μας.
  
  
  Οπότε και γύρισες πίσω στην Αθήνα....Είχες κάποια συγκεκριμένη πρόταση εκεί για να αγωνιστείς σε κάποια ομάδα;
  
  
  Ναι ξαναγύρισα στο Χαΐδάρι μετά από χρόνια ήθελα να γυρίσω πίσω και έτσι έκλεισα. Οι λόγοι που με έκανα να θέλω να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου ήταν προσωπικοί και επαγγελματικοί( εκτός ποδοσφαίρου), και το Χαΐδάρι ήταν η καλύτερη επιλογή!
  
  
  Τα σχέδια σου από δω και πέρα ποια είναι ; Θα ξαναγύριζες στα παλιά λημέρια, Ρόδο ή Κω;
  

   Θα ξαναγύριζα στην Κω αν ο Κούτσικας ήταν προπονητής στην ομάδα γιατί θεωρώ πως είναι επαγγελματίας 100% και ο κορυφαίος στο είδους του στα Δωδεκάνησα. Μαζί του θα ένιωθα ασφάλεια σε όλους τους τομείς. Όσο για τη Ρόδο μου άρεσε και θα ξαναγύριζα εύκολα. Από κει και πέρα επειδή δε μου αρέσει να σχεδιάζω από νωρίς , περιμένω πρώτα να τελειώσει η χρονιά και με την ησυχία μου θα αποφασίσω τι θα κάνω... Πρώτα ο θεός να έχουμε την υγειά μας και τα υπόλοιπα έρχονται.

  
  

  Πως βρήκες το φίλαθλο κοινό της Ρόδου;

  Αυτό που είδα είναι πως ο κόσμος γουστάρει να έρθει στο γήπεδο το σ/κ να στηρίξει την ομάδα που υποστηρίζει και γενικά ασχολείται πολύ με το άθλημα κάτι που είναι θετικό για ένα νησί και δει ένα μεγάλο νησί σαν τη Ρόδο που έχει πολλές ομάδες. Επίσης ο κόσμος, σε γενικές γραμμές, μπορώ να πω πως είναι ήσυχος γεγονός που σου επιτρέπει να δεις στο γήπεδο από γυναίκες μέχρι μικρά παιδιά, και αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο.

  Είσαι υπέρ των φανατικών οπαδών μιας ομάδας ή των απλών φιλάθλων ,αν σκεφτείς ότι πολλές φορές γίνονται μεγάλες καταστροφές στα γήπεδα;

  Είμαι υπέρ των οπαδών που θα πάνε στο γήπεδο, θα φωνάξουν, θα τραγουδήσουν , θα εμψυχώσουν την ομάδα, αλλά λέω ''όχι'' στη βία. Πιστεύω πως είναι τραγικό και κάτι ξεπερασμένο, παλιομοδίτικο, δεν το γουστάρω καθόλου...

  Πιστεύεις περισσότερο στο μυαλό ή στα πόδια σου;

  Όσο περνάν τα χρόνια εμπιστεύεσαι πιο πολύ το μυαλό σου. Eγώ είμαι σε μια ηλικία που πιστεύω και στα δύο. Με βοηθάει φυσικά το κορμί μου, αλλά και το μυαλό παίζει σημαντικό ρόλο. Όταν φτάσω τα 30 τότε θα αφήσω το μυαλό μου να παίξει μόνο του (γέλια).

  Χρόνο με το χρόνο θεωρείς πως το ποδόσφαιρο αλλάζει; Και αν ναι προς ποια κατεύθυνση;

  Στην Ελλάδα το ποδόσφαιρο είχε μείνει πολλά χρόνια στάσιμο. Δυστυχώς τώρα αλλάζει και αλλάζει προς το χειρότερο. Αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι τώρα είναι να το βοηθήσουμε όσο μπορούμε να ορθοποδήσει και όχι μόνο το ποδόσφαιρο αλλά τα πάντα σε αυτή τη χώρα , αλλιώς θα μας βιάζουν για χρόνια. Πρέπει να ξυπνήσουμε πια γιατί μας έχουν κοιμίσει οι δήθεν φίλοι μας οι Ευρωπαίοι και οι κυβερνήσεις που μας δουλεύουν ψηλό γαζί εδώ και χρόνια ... Εύχομαι κάποια στιγμή να μπει ένα ''στοπ'' σε αυτή την κατρακύλα και να αλλάξουν τα πάντα σε αυτή τη χώρα γιατί πραγματικά είναι κρίμα στην ομορφότερη χώρα του πλανήτη να μη ζει...

  Θεωρείς πως το ποδόσφαιρο διαμορφώνει χαρακτήρες; Εσένα πιστεύεις πως σε επηρέασε ως χαρακτήρα ; Δηλαδή οι επιτυχίες και η φήμη που μπορεί να αποκτήσει ένα ποδοσφαιριστής μέσα από αυτές, οι καλές και οι κακές στιγμές που βιώνει κατά την διάρκεια της καριέρας του , μπορούν να αλλάξουν έναν ποδοσφαιριστή ως άνθρωπο;
  
  Το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός σε βάζει σε ένα δρόμο αποφεύγοντας άλλους πιο επικίνδυνους. Γι΄αυτό και θεωρώ σωστό οι γονείς από μικρά να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και από κει και πέρα πιστεύω πως είναι θέμα χαρακτήρα να σε επηρεάσει ή όχι. Το σίγουρο πάντως είναι ότι διαμέσου του αθλητισμού αποκτάς κάποια εφόδια που σε χρησιμεύουν σε ολόκληρη τη ζωή σου όπως πείσμα , επιμονή, υπομονή, δύναμη, αυτοπεποίθηση... 

  Η οικονομική κρίση που επικρατεί στην Ελλάδα πως επηρέασε τα Αθηναϊκά πρωταθλήματα; Ποια τα προβλήματα και τα διλήμματα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι ποδοσφαιριστές εκεί; 

  Η κρίση έχει επηρεάσει όλη τη χώρα και ειδικά την Αθήνα και το ποδόσφαιρο, αλλά μέσα από τα αρνητικά γεννήθηκε και ένα θετικό που στη χώρα μας που μόνο έτσι θα μπορούσε να συμβεί, το ότι πλέον δίνονται ευκαιρίες στα νέα παιδιά να αγωνιστούν σε ανδρικές ομάδες και καλές κατηγορίες, να είναι πρωταγωνιστές και οι διοικήσεις να υπολογίζουν σε αυτούς. Τώρα είναι η ώρα να αδράξουν της ευκαιρίας για να αναδείξουν το ταλέντο τους και να φτάσουν εκεί που ονειρεύονται. Αυτό πιο παλιά δεν υπήρχε, αφού οι ομάδες προτιμούσαν να εφοδιάζουν τα ρόστερ τους με έμπειρους ποδοσφαιριστές πληρώνοντας τους μάλιστα αμυδρά, με αποτέλεσμα οι μικροί να μένουν στην αφάνεια . Απλά τη δεδομένη στιγμή θεωρώ πως τα παιδιά χρειάζονται βοήθεια, γιατί αυτό που λαμβάνω εγώ είναι ότι πολλά από αυτά ψωνίζονται και μερικές φορές χρειάζεται να τους προσγειώσουμε.

  Φαντάζομαι παρακολουθείς τα Δωδεκανησιακά ποδοσφαιρικά δρώμενα. Τι έχεις να πεις για το φετινό πρωτάθλημα;

  Ναι παρακολούθησα , είχα και ένα λόγο παραπάνω λόγω της Α.Ε.Κω που συμμετείχε στο πρωτάθλημα. Δυστυχώς δε τα κατάφερε και είναι κρίμα..... Εύχομαι να αλλάξουν τα πάντα σε αυτή την ομάδα ,να κάνει στροφή 360 μοιρών και του χρόνου να πρωταγωνιστήσει έχοντας ως στόχο να φτάσει εκεί που τις αξίζει , τόσο για το νησί το ίδιο , όσο και για την ιστορία του συλλόγου. Απο κει και πέρα έβλεπα πως το πρωτάθλημα από την αρχή θα πάει στον Φοίβο. Πίστευα ότι θα είναι μονόλογος και πως δε θα είχε την αγωνία των τελευταίων χρόνων. Εξάλλου αυτό έγινε κατευθείαν αντιληπτό από τις μεταγραφές που έκανε αλλά και από την εικόνα που παρουσίαζε μέσα στο γήπεδο. Κανείς πιστεύω δεν αμφισβητεί ότι ήταν η καλύτερη ομάδα με διαφορά από τον δεύτερο και τους εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στα μπαράζ.

  Πιστεύεις πως μπορούν να τα καταφέρουν ; Και εφόσον γίνει αυτό πως πιστεύεις πως πρέπει να βαδίσουν από κει και πέρα;

  Πιστεύω ναι. Σίγουρα η ομάδα αντλεί μεγάλη δύναμη από τον κόσμο της,  γι΄αυτό και πρέπει ο κόσμος να συνεχίσει να την στηρίζει, και όχι μόνο του Φοίβου αλλά και όλη η Ρόδος αφού σε τέτοιες περιπτώσεις πιστεύω πως θα πρέπει να βάζουμε τις προσωπικές οπαδικές μας προτιμήσεις στην άκρη και να στηρίζουμε την όποια ομάδα αντιπροσωπεύει το νησί, το νομό μας. Βέβαια εφόσον ο στόχος επιτευχθεί ,αν θέλουμε να μην επαναληφθούν  για 3η συνεχόμενη χρονιά τα ίδια όπως με τον Ανταγόρα και την Α.Ε.Κω  θα πρέπει ο σχεδιασμός να ξεκινήσει από νωρίς βάση των δυνατοτήτων της διοίκησης και με των δεδομένων που θα έχει από την αρχή και όχι να περιμένει στα μέσα της χρονιάς να βοηθηθεί από άσχετους που απλά έχουν υποσχεθεί.

  Χρήστο είσαι ένας παίχτης που συνηθίζει να πανηγυρίζει τα γκολ του με πολύ ιδιαίτερο τρόπο και ίσως προκλητικό κάποιες φορές για κάποιους. Ποια η δική σου άποψη για τον πανηγυρισμό του Κατίδη ο οποίος μάλιστα προκάλεσε μεγάλο σάλο στην ελληνική ποδοσφαιρική κοινότητα και εντέλει του στοίχισε την ποδοσφαιρική του καριέρα. Θεωρείς πως ήταν υπερβολική η τιμωρία που του επιβλήθηκε;

  

   Αυτό που ανέφερα και πριν είναι ότι οι μικροί σε ηλικία ποδοσφαιριστές που ξαφνικά ένιωσαν όλα τα φώτα στραμμένα πάνω τους πήραν τα μυαλά τους αέρα και αυτό αποτυπώθηκε στον χαιρετισμό του Κατίδη. Αν το έκανε αυτό πιο παλιά σίγουρα θα είχε φάει φάπες από τα αποδυτήρια. Πάντως πέρα από αυτό θεωρώ πως αυτοί που βγήκαν να τον κρίνουν και να τον ''τελειώσουν'' ποδοσφαιρικά , καλύτερα να ασχοληθούν με το καλό της χώρας παρά με τον Κατίδη που από τη στιγμή που ζήτησε δημόσια συγνώμη θα έπρεπε να του δοθεί η ευκαιρία να αποδείξει μέσα στο γήπεδο ότι μετάνιωσε πραγματικά.

  Τέλος θα ήθελα να κλείσουμε αναφέροντας μας ένα γεγονός που δεν είδε το φως της δημοσιότητας ή κάτι που δε γνωρίζουμε ακόμα για σένα ή κάτι που πέρασε απαρατήρητο.

  
  

  Χμμμ... υπάρχει κάτι που έγινε στη Ρόδο και μου θύμισε πέρσι ο Γιώργος Κρομμύδας. Τα γκολ λοιπόν που είχα βάλει μέσα στα Μαριτσά με την Α.ΕΚω  τα πανηγύρισα κάπως προκλητικά, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πήγαινε στους φιλάθλους του Ηρακλή όπως όλοι πίστεψαν, αλλά σε κάποιους μέσα από τη δική μου ομάδα που βρίσκονταν εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.

  
  

  Σε συμπαίχτες σου δηλαδή οι οποίοι τι; σε αμφισβήτησαν ; Είχες προηγούμενα;

  
  
  

  Πήγαινε σε κάποιους μέσα από την ομάδα μου που μου έκαναν πισώπλατο πόλεμο. Για δικό τους συμφέρον ίσως δεν ήθελαν να στεφθεί η ομάδα πρωταθλήτρια, ίσως είχαν ψυχολογικά, δεν ξέρω ακριβώς...ίσως και να ζήλευαν... Πάντως υπήρχε πόλεμος από ένα , δύο άτομα μέσα από την ομάδα.

  
  

  
  

  Χρήστο σε ευχαριστώ πολύ που δέχθηκες να μου μιλήσεις μετά από πολύ καιρό και σου εύχομαι πραγματικά τα καλύτερα από δω και πέρα και γιατί όχι να σε δούμε να αγωνίζεσαι και πάλι σε ομάδα του νησιού μας ή της Δωδεκανήσου.

  
  

   Εγώ ευχαριστώ και τελειώνοντας θα ήθελα να ευχηθώ καλό καλοκαίρι σε όλους με υγεία και δύναμη γιατί η Ελλάδα δεν είναι αυτοί, αλλά εμείς! Επίσης καλή επιτυχία στην ομάδα του Φοίβου και σε κάποιους φίλους μου που εκεί που θα εκπροσωπήσουν τα Δωδεκάνησα.

  
  Να αναφέρουμε πως η συνέντευξη πάρθηκε πριν το τραγικό γεγονός του θανάτου του Φίλιππα Δελαπόρτα που συγκλόνισε ολόκληρη την Ελλάδα

  
  
  

  
  

  
  
  
  • Who is who
    
    Από μικρό παιδί θυμάται τον εαυτό του να παίζει μπάλα. Το πρωί  έπαιζε στο σχολείο, τ' απόγευμα στις αλάνες με τα παιδιά και το βράδυ ονειρευόταν να αγωνίζεται σε ένα κατάμεστο από κόσμο γήπεδο και όλοι να τον αποθεώνουν... Αθώα όνειρα όπως κάνει κάθε παιδί. Τα όνειρα του... κίνητρο για να παλεύει, να μην το βάζει κάτω, να προσπαθεί ώστε να αναρριχηθεί ψηλότερα. 16 ετών αναγνωρίζεται το άγουρο ακόμα ταλέντο του και προωθείται στην ανδρική ομάδα του Χαΐδαρίου, όπου για πρώτη
     φορά γεύεται τον ''νέκταρ'' της επιτυχίας με το Χαΐδάρι να κατακτά δύο συνεχόμενες ανόδους και να ανεβαίνει στην Β' εθνική. Μάλιστα η χρονιά εκείνη γράφτηκε με ''χρυσά'' γράμματα στην ιστορία του συλλόγου καθώς ήταν η χρονιά που  Α.Ο. Χαϊδαρίου πέτυχε μια σπουδαιότερη νίκη επικρατώντας της ΑΕΚ, στο γήπεδο Σταύρος Μαυροθαλασσίτης, για την φάση των 32 του Κυπέλλου Ελλάδας, με 5-4 στη διαδικασία των πέναλτι(στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας το Χαϊδάρι αναμετρήθηκε με τον κάτοχο του τροπαίου, Ολυμπιακό και γνώρισε την ήττα με 3-1). Μέσα από αυτή την επιτυχία το ανδιαφισβήτητο πλέον ταλέντο του αναδείχθηκε, με αποτέλεσμα να τον καλέσει ο Νιόπλιας στην Εθνική Νέων έχοντας συμπαίχτες του μεγάλα σημερινά ονόματα του Ελληνικού ποδοσφαίρου όπως Παπασταθόπουλο, Πλιάτσικα, Αθανασιάδη κ.α. Μάλιστα με τέτοιο δυνατό ρόστερ η ομάδα κατάφερε να φτάσει μέχρι τον τελικό του euro, με τον νεαρό Χρήστο να μένει εκτός αποστολής λόγω προβλημάτων που ποτέ δεν έμαθε. Την επόμενη χρονιά αποφασίζει να λύσει κοινή συναινέση το συμβόλαιο του με τον Α.Ο. Χαΐδαρίου με αποτέλεσμα να δεχθεί πρόταση από τον Διαγόρα. Προσωπικοί όμως λόγοι τον ανάγκασαν να αρνηθεί και να παραμείνει στην πρωτεύουσα ,βρίσκοντας ποδοσφαιρική στέγη στον Κεραυνό Κερατέας όπου αγωνίστηκε για δύο χρόνια και μαζί με μια φουρνία αξιόλογων παιχτών όπως Λουτριώτη, Τζιβίλογλου και άλλων... ανέβασαν την ομάδα από τη Δ΄στην Γ΄εθνική ,με το κοινό να τους αποθεώνει.Το 2010 με τη φήμη του έχει ήδη εξαπλωθεί και έχοντας πλέον αποκτήσει δυνατές εμπειρίες αλλά και γερές φιλίες κατεβαίνει στην Κω με σκοπό να φορέσει τη φανέλα του Α.Ο. Δικαίου που είχε στόχους πρωταθλητισμού. Όμως προς έκπληξη και του ίδιου τελικά καταλήγει στην Α.Ε.Κω μια ομάδα που αγάπησε πολύ και από όσα μας διηγήθηκε αποτελεί σταθμό για τον ίδιο. Βέβαια η επιτυχίες δεν σταμάτησαν, αφού με τους ''βυσσινί'' στέφθηκε ακόμα δύο φορές πρωταθλητής ανεβάζοντας το σύλλογο μετά από 6 χρόνια ξανά στην Δ΄εθνική. Αυτή τη φορά όμως η επιτυχία δεν έμοιαζε με τις άλλες αφού το πρωτάθλημα παιζόταν μέχρι την τελευταία αγωνιστική στην οποία έφτασαν με πολύ κόπο καθώς τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε από καιρό η ομάδα είχαν γονατίσει ακόμα και τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές που πραγματικά με δύναμη ψυχής και την συμπαράσταση λίγων , που δεν το έβαλαν στα πόδια, κατάφεραν να φτάσουν στην κορυφή της βαθμολογίας. 
    

    Οι έντονες λοιπόν στιγμές αγωνίας αλλά και απόλυτης ικανοποίησης που έζησε φορώντας τη φανέλα της Α.Ε.Κω, που όλοι μαζί ενωμένοι σαν μια γροθιά κατάφεραν να νικήσουν τους κακούς τους ''δαίμονες'' στη φουσκοθαλασσιά, θα τον ακολουθούν πάντα. Είναι αυτό που λένε πως όσο πιο δύσκολα αποκτάς κάτι, τόσο μεγαλύτερη είναι η απόλαυση μετά!

    Από και και έπειτα ενώ ο σύλλογος είχε αρχικά βλέψεις για άνοδο στη Γ΄εθνική , δεν είχε τα απαραίτητα στηρίγματα για να το καταφέρει. Βέβαια στο ξεκίνημα το επιδίωξε πιστεύοντας σε λόγια κάποιων που υποσχέθηκαν να βοηθήσουν ...αλλά μετά έγιναν καπνός, με αποτέλεσμα πολλοί παίχτες να αποχωρήσουν. Μαζί με αυτούς και ο Χρήστος Αγγελόπουλος που με βαριά την καρδίαν πήρε την απόφαση να φύγει από την ομάδα και από το νησί αποδεχόμενος την πρόταση του Ιάλυσου για συνεργασία 6 μηνών με στόχο το πρωτάθλημα. Τελικά όμως η χρονιά αυτή χαρακτηρίστηκε από πολλούς άδικη καθώς η ομάδα λόγο μιας βαριάς τιμωρίας δεν κατάφερε να υλοποιήσει τους στόχους της. Έτσι ο Χρήστος Αγγελόπουλος γύρισε στην Αθήνα( όπου βρίσκεται μέχρι και σήμερα) και αφού πήρε μια βαθιά ανάσα έβαλε και πάλι τα παπούτσια στο ώμο αναζητώντας τα υπόλοιπα κομμάτια του παζλ που συνθέτουν την ποδοσφαιρική του καριέρα.
    

    10:15pm